Archiwum styczeń 2009, strona 1


sty 07 2009 wspomnienia
Komentarze: 0

Pazdziernik

...oprócz wilgotnego powietrza, pożółkłych liści, wybranych kasztanów przyniósł ze sobą coś jeszcze. Moja odwaga wspięła się na wyżyny swoich możliwości. Moja chęć bycia blisko , bycia potrzebną, ważną, niezastąpioną pokierowała kolejnymi krokami kiedy z pewnym niedowierzaniem składałam swoje dokumenty. Potem stres, konkurencja bo konkurs, bo rozmowa przed trzyosobową komisją. Przypomniała mi się matura czy egzaminy na studiach. Następnie wielkie zaskoczenie, że jednak udało się. Warto ryzykować, próbować, wychodzić tatuaż na ramieniu losowi na przeciw. Ku mojemu zdziwieniu mnóstwo łez, miłych słów na pożegnanie. Człowiek po siedmiu latach z niektórymi osobami czuję się jak z rodziną. Pomimo różnych sytuacji jakie miały miejsce tylko jedno podsumowanie przychodziło mi do głowy. Ciężko rozstawać się tam gdzie człowiek czuje się jak ryba w wodzie, gdzie każdy uśmiech wraca do mnie niczym echo, a każde pytanie tak szybko może uzyskać odpowiedź u innych. Dopiero teraz, w nowej pracy wiem ,że potrzeba wiele czasu abym na nowo zupełnie odnalazła się w tym co mnie spotkało. Są wspaniałe strony. Prozaicznie ale nareszcie to ja sama mogę integralnie uczestniczyć w życiu mojej rodziny. Mogę szykować mojego małego przedszkolaka, odprowadzać, dostawać buziaka na pożegnanie i życzyć miłej zabawy. Takie drobne sprawy są dla mnie tak bardzo istotne. Tak bardzo za tym tęskniłam kiedy zawsze wiedziałam o 40 km jakie nas dzielą. O tym,że gdyby coś się stało ja mogłabym być dopiero najszybciej za godzinę. Teraz 1 telefon i za 15 minut jestem na miejscu. To ja sycę się pierwszym uśmiechem Neli kiedy zagaduje nas zza szczebelek swojego łóżeczka. To ja mogę kolczykowanie w warszawie bić brawo kiedy z samego rana chce się bawić: przystawia sobie słuchawkę- telefon i udaje,że rozmawia. W końcu moja doba troszkę się rozciagnęła i to w tak dobrym, rodzinnym kierunku. Właśnie to napędza mnie do działania, potwierdza słuszność mojego wyboru.

nastunia : :
sty 05 2009 trampoo
Komentarze: 0

 

Trampki – rodzaj sportowego, sznurowanego obuwia tekstylnego, na podeszwie z gumy.

Gumowe podeszwy w obuwiu wprowadził Wait Webster, który je opatentował w 1832 r. Pierwszą firmą, wytwarzającą buty sportowe, była firma Josepha William Fostera w Boulton (Anglia) – założona w 1890 (późniejszy Reebok), ale trampki wymyślono w USA, w firmie Marquisa M. Converse. W 1908 r. wyprodukowano pierwszy the dead undertekster model tego obuwia nazywany All Stars przeznaczony dla koszykarzy. Buty te miały grubą gumową podeszwę i czarny płócienny wierzch, sięgający ponad kostkę. Znakiem firmowym była gwiazda na kostce. Buty te początkowo nie były zbyt popularne wśród zawodników, ale w ich promocję (jak i promocję koszykówki) zaangażował się w 1923 Charles „Chuck” H. Taylor, gracz drużyny Akron Firestones. Taylor skutecznie rozpropagował ten typ obuwia, zarówno wśród zawodników jak i całego społeczeństwa – stąd trampki są wiązane z jego nazwiskiem.

W latach 40. i 50. XX w. białe trampki wprowadzono jako buty treningowe do amerykańskiej armii, natomiast koszykarze zaczęli je farbować zgodnie z barwami swoich drużyn.

W latach 50. i 60. XX w. trampki stały się ulubionymi butami nastolatków i symbolem młodzieżowego buntu, a także swoistego stylu bycia. W trampkach danske undertekster występowały gwiazdy rocka, były typowym symbolem punków, nosili je również młodzi intelektualiści. "Klasyczne" trampki znikają w latach 70. XX w., zastępowane przez coraz wymyślniejsze technologie butów sportowych. Obecnie trampki ponownie wracają do łask stając się elementem młodzieżowej mody.

W Polsce buty tego typu pojawiły się w latach '30. XX w. a ich producentem była firma "Stomil". Nazwa polska napisy do filmu wywodzi się od określenia "trampa" czyli łazika, wędrowca, gdyż buty takie noszono podczas wycieczek pieszych.

nastunia : :
sty 05 2009 opinie o emo
Komentarze: 0

Powiem tak EMO jest to rodzaj muzyki jak i zarówno styl ubierania się lub jak wolicie subkultura xdd i nie rozumiem dlaczego tak nielubicie emo.. mi się średnio podoba. Ale podobaja mi się chłopcy z dłuższymi włosami jak to bywa u EmOsÓw Xdd
No to tylee ;O Kinder Punk

haha!
Subkultura Emo ,może wywodzić sie z prawdziwych problemów,
nie zrozumienia... i bólu ktory nas naprawde dotyka... bardzo często zdarza się tak ,że mamy problemy i nikt nam nie potrafi pomoc . Wtedy chcemy ludziom przekazać nasz problem poprzez styl ubierania się i w wielkim cudzysłowiu "Bycia innym" ...
Śmiało można również powiedzieć ,że emo to moda ,która jak każda przeminie... i młodzi ludzie przypisują sobie problemy ,których naprawde nie ma ... Stwarzają je sobie po to by dopasować sie do mody "emo" ...
Dlatego musimy odróżnić człowieka z problemami i człowieka z problemami ze sobą z tym ,że ma za dużo i mu sie poprzewracało...

nastunia : :
sty 04 2009 subkultura
Komentarze: 0

Subkultura (z łac. sub = 'pod' + kultura) - określa grupę społeczną i jej kulturę wyodrębnioną według jakiegoś kryterium np. zawodowego, etnicznego, religijnego, demograficznego itp.

Subkultura jest segmentem kultury i nie podlega wartościowaniu na wyższą czy niższą. Członków subkultury według socjologicznej terminologii nie można nazywać kontrspołeczeństwem, ponieważ są oni wyrazicielami jakiegoś poglądu, jakichś idei. Działają przy tym w the mist undertekster ramach ogółu społeczeństwa. Subkulturę tworzą grupy zawodowe, które wypracowały swoje, swoiste, zachodzące wyłącznie w ich obrębie, normy - np. lekarze, prawnicy, złodzieje, politycy, nauczyciele, uczniowie, studenci, fani danego gatunku muzycznego. Świadczy chociażby o tym specyficzny język, socjolekt. Subkultury tworzą nie tylko grupy zawodowe, ale także inne grupy społeczne, do których należą osoby niepełnosprawne - niewidzący, niesłyszący, przewlekle chorzy oraz z uszkodzonymi narządami ruchu, upośledzeni umysłowo czy ADHD-owcy, etc.

W znaczeniu potocznym określa grupy młodzieży (zob. subkultura młodzieżowa) kontestujące przyjęty solarium før syden system wartości, a słowo subkultura nabrało znaczenie jakiejś formy patologii społecznej. W takim przypadku lepszym określeniem jest jednak termin kontrkultura.

nastunia : :
sty 04 2009 imo
Komentarze: 0

EMO (czyt. imo) powstał w połowie lat 80. i jest to muzyka, styl ubierania się i zachowanie. Wielu ludzi sadzi ze emo girls i emo boys to osoby o zmarnowanym życiu, które nie maja przyszłości i cały czas narzekają, rozczulają się nad sobą i płaczą bez powodu, ale to nie prawda. Emo ma własne zdanie i nie boi się go publicznie wygłosić.
Ich zachowanie jest dość specyficzne, często przekonują ludzi do swojego stylu, robią sobie strasznie dużo zdjęć, zakładają pamiętniki lub dzienniki do których wkleja różne rzeczy (np. bilety z koncertów, filmów), często są wegetarianami, piszą piosenki bądź zakładają kapele.

Emo słuchają dowolnych zespołów, ale większa cześć lubi My Chemical Romance, Lostprophets lub Fall Out Boy. Charakterystyczne cechy emo to grzywka zasłaniająca jedno oko, mocno wycieniowanie włosy, czarne ciuchy z kolorowymi dodatkami (najlepiej różowymi), rurki i bluzy w gwiazdki lub serduszka. Istnieją również ludzie którzy się stylizują na emo czyli ubierają się jak oni, ale zachowują się jak np. "legalna blondynka".
Ubiory emo dzielimy na 3 główne style:

a)The Indie Emo Look
Ubiór: wyblakle koszulki, wyblakle ciasne jeansy
Buty: czarne lub niebieskie trampki
Włosy: kolor obojętny, grzywka
Dodatki: ciemna torba z naszywkami, pasek z ćwiekami, duże okulary tzw. muchy

b)Teh Nerdy Emo Look
Ubiór: T-shirt z zespołami, swetry z dekoltem "w serek", zwykle spodnie (mogą być rurki)
Buty: czarne trampki
Włosy: kolor obojętny, grzywka, krótkie
Dodatki: duże okulary tzw. muchy, skarpetki w romby, torby z naszywkami

c)The Dressy Emo Look
Ubiór: luźne ubrania, szaliki w kratkę, paski, czarny lub niebieski płaszcz
Buty: czarne (nie trampki)
Włosy: czarne lub brązowe, grzywka
Dodatki: duże okulary tzw. muchy, torba z naszywkami, naszyjnik z gwiazdkami

Do styli podanych powyżej można, a nawet trzeba dodać jakieś fajne, kolorowe naszyjniki, opaski, kolczyki, szaliki, skarpetki.

nastunia : :